Errendimendua helburu nagusi bihurtu den garai batean bizi gara.
Kirolean, lanean, gure eguneroko bizitzan, lorpenek eta emaitzek neurtzen gaituztela dirudi. Hala ere, “gehiago errenditzeko” obsesio hori, askotan, gure ongizate fisiko, mental eta emozionalaren kontura egiten da. Eta hor nahasmen handia dago: errendimendua eta ongizatea ez dira etsaiak, baina ez dira sinonimoak ere.
Kirol-munduan, nahasmen hori bereziki nabarmena da. Ez da arraroa entrenamendu-orduen kopurua lehenesten duten atletak ikustea, neke- edo estres-seinaleei jaramonik egiten ez dietenak, edo berehalako helburuak lortzeko errekuperazioa sakrifikatzen dutenak. Mezu inplizitua argia da: errenditzea garrantzitsuagoa da ondo sentitzea baino. Baina ideia hori mugatua ez ezik, arriskutsua ere bada: errendimendu iraunkorra ongizatea oinarri denean bakarrik da posible.
Errendimendua ongizatearen bidez bilatzeak erabat desberdina den zerbait esan nahi du: gure gorputza eta burua errespetatzen dituen leku batetik entrenatzea, bizitzea eta lan egitea esan nahi du. Errekuperazioa, elikadura kontzientea, emozioen kudeaketa eta atsedena ez direla gehigarri aitortu behar da, benetako errendimenduaren funtsezko zutabeak baizik. Geure burua zaintzen dugunean bakarrik eutsi diezaiokegu jarduera-maila altuei, saiakeran bidean gelditu gabe.
Bada garaia ahalegina sakrifizioarekin eta emaitzak ongizatearekin nahastera bultzatzen gaituzten dogmak zalantzan jartzeko. Benetako errendimendua ez da denboretan, pisuetan edo dominetan bakarrik neurtzen: sendotasunean, osasunean eta prozesuaz gozatzeko gaitasunean neurtzen da. Eta, paradoxikoki, ongizatea lehenesten dugunean, errendimendua mantendu ez ezik, loratu ere egiten da.
CORPOREVIVOn entrenamenduaren, kirolaren eta hazkunde pertsonalaren etorkizunak oreka hori behar duela uste dugu. Errenditzea eta ongi sentitzearen artean aukeratu beharrik ez genuke izan behar, ogizatea zainduz errenditzea benetan, osotasunean eta modu iraunkorrean errenditzeko modu bakarra dela jakin behar genuke
